Ilahetal blog.com

        શીલા બહું જ દયાભાવ વાળી હતી. લગ્ન કરી આવી બધી જ જવાબદારી તેણે ઉપાડી લીધી હતી. સાસુ હતા તે પણ શીલા ને સારુ રાખતાં. સાસુ વહુનું સારુ બનતું જ્યાં જાય ત્યાં સાથે જ જતાં. જ્યારે શૈલેષ એમને ગાડીની ચાવી આપી દેતો અને તે પોતાની ગાડી લઈને ફેક્ટરી જતો હતો. થોડા વર્ષો પહેલાં જ શૈલેષના પપ્પા સ્વર્ગેસિધાવ્યા હતા, એટલે બધો બોજો શૈલેષ પર આવી પડ્યો. પણ સ્ટાફના બધા માણસો એ શૈલેષ ને સાથ આપી બધું કામમા પારંગત કરી દીધો. હવે શૈલેષ ને બધું ફાવી ગયું તે પણ પપ્પાની જેમ દિવાળી મા બોનસ ઉપરાંત મીઠાઈનું પેકેટ બધાની સાથે હેલ્પરોને પણ આપતો તે પણ શીલાની જેમ જ ઉદાર હતો. તેઓનું ઘર અતિ સમુદ્ર હતું. ઘણી વાર શીલા તેની સાસુ સાથે ગરીબોના ઝુંપડા આગળ જઈને તેમના હાથેથી ઘઉ, ચોખા અને તેલ પણ આપી આવતા. ઝૂંપડપટ્ટી વાળા પણ તેઓને ઓળખી જતાં, ઘણી વખત શીલા અને તેની સાસુ ને પગમાં પડી જતા અને કહેતા તમે અમારી મદદ કરો છો તે માટે ખૂબ ખૂબ આભાર આમ આદરભાવ સાથે નમી પડતા ત્યારે શીલાની સાસુ કહે અમે શું આપીએ આપવાળો હજાર હાથ વાળો બેઠો છે, બસ એણે અમને આપ્યું તો અમે તમને આપીએ છીએ આમા શેનો આભાર!       ...

      રમતી બાળા ક્યારે યુવાની મા પ્રવેશ કરી જાય છે તે મા-બાપને ક્યારેય સમજાતું નથી. હજી તો હમણાં રમતી રમતી બાપાના ખભે ચડી જતી એજ બાળા હવે શરમનું ઘરેણું બની ગઈ છે . બાપા સાથે રમતી બાળા હવે બાપા માટે ચ્હાનો કપ આપતી થઈ જાય છે. આ તો વિધાતાએ રચેલી માયા છે, ક્યારે પારકા ઘરે પગ માંડી જનેતાના ઘરે થી પિયુ ઘર ચાલતી થશે એનો અંદાજ પણ નહિ આવે.      આમ વિચારો કરતાં બેઠો લવજીની ઘરવાળી  સુખી બોલી કહું છું, હોભળો છો? આમ હવાર મા હવાર મા તે ચિયા વચારે ચડ્યા શો? ટેમ થ્યો સે! સેતરે નથ જવાનું? આ હાલ્યો એમ કહી લવજી ખેતરે જવા નીકળે છે.        શૈયર કોમળની સાથે ચપળ પણ હતી. સુંદરતા તો તેને કુદરત બક્ષીસ હતી. તે એટલી રૂપાળી અને ચંચળ હતી કે, ગામના લોકો તેને ક્યાંય એકલી મોકલતા નહિ કોઈ ને કોઇ તેને સાથે જતાં. ગામમાં રહીને તેણે બારમું ધોરણ પાસ કર્યું. હવે કોલેજ કરવાની ઇચ્છા હતી, પણ તેના બાપા એ ના પાડી દીધી આટલું ભણી બહું છે. હવે સારુ ઘર મળે એટલે તારા હાથ પીળા કરવાના છે. શૈયર બાપા આગળ તો કશું બોલતી નહિ એ જે કહે એ માની લે.      શૈયર ને લખવાનો ખૂબ ...

            આમ તો પહેલાંના જમાનામાં લૂંટારા મોંઢુ ઢાળીને બધું લૂટી જતાં હતાં. મુસ્લિમ બહેનો પણ બુરખા મા જ બહાર નીકળતી હતી, આજે ય ગામડાઓમાં આ પ્રથા ચાલે છે. શહેરમાં આવીને મુસ્લિમ બહેનોને થોડી છુટ મળી છે.      પણ મારે આજે એ બુકાનીધારીની વાત કરવી છે જે આજે રસ્તા મા નીકળીએ ત્યારે નજરે પડે છે. સાચું સમજ્યા તમે આજની યુવતીઓ પોતાના સૌદર્ય ને સાચવવા મોઢુ ઢાંકી રાખેલ નજરે ચડતી જોવા મળે છે.        આ પ્રથા અમૂક વર્ષો પહેલાં જ શરૂ થઈ છે, પહેલાં આ પ્રથા ન હતી અત્યારે તો જ્યાં જઈએ ત્યાં બુકાની પ્રથા આવી ગઈ છે,એતો સારું થયું સરકારે હેલ્મેટ પ્રથા ચાલુ કરી તેનાથી બુકાની પ્રથા નીકળી જશે. છતાં હેલમેટ પહેરવુ યુવતીઓને ગમતું નથી. તમને ખબર નહીં હોય પણ અત્યારે બી ટ્વેલ ઓછું થતું જઈ રહ્યું છે, આનું મુખ્ય કારણ બુકાની પ્રથા છે. તમે પહેલાના વખત મા ક્યારેય સાંભળ્યું છે કે, બી ટ્વેલ ઓછું થયું હોય. નહીં ને! એનું મુખ્ય કારણ આપણા શરીર ને સૂર્ય પ્રકાશ જોઈએ આ તડકો આપણને બી ટ્વેલ પૂરું પાડે છે. સરકાર ને શું સૂઝ્યુ તે હેલમેટ પ્રથા દાખલ કરી સારુ છે ત...

       સમય સાથે ચાલનારા લોકો બહું ઓછા જોવા મળે છે, સમયના સથવારે ચાલતા આવડી જાય તો જીંદગીનો બેડો પાર થઈ જાય છે. આજે ઓફિસોમાં તમે જોયું હશે તો ખ્યાલ આવશે કે, લોકો સમયસૂચકતા રાખતાં નથી. ગમે ત્યારે ચ્હા પીવા જતાં રહે કે, પોતાના અંગત કામે ઓફિસ છોડી ચાલ્યા જાય છે, તમે એ વિચાર્યુ કે, એક ગરીબ ખેડૂત બસના ભાડા ભરી ને પોતાનું કામ કરાવતા સવાર થી લાઈન મા ઊભો હોય છે, જ્યારે તેનો નંબર આવે છે ત્યારે તેને કહેવામાં આવે છે, સમય પૂરો થઈ ગયો કાલે આવજો. આટલું કહીને બારી વાંસી દે છે, આવું કૃત્ય પેલા ગરીબ ખેડુત ને કેટલું આઘાત જનક લાગે છે તેની કલ્પના પણ આપણા માંથી કોઈ કરતું નથી, એક કાગળ મા સહી કરવા થોડો ટાઈમ લાગી જાય, કદાચ દસ મિનિટ તમારી બગડે પણ પેલા ખેડુત ને તો આખો દિવસ નીકળી જાય છે, એ આપણે વિચારતા નથી. સવારનો નીકળેલો ખેડુત સહી કરાવવા ખાવાનું પણ ભૂલી જાય છે તો શું આપણે તેને સહી કરી મોકલીએ તો શું ખાટું મોળું થઈ જાય, પણ ના માણસ કામચોર બની ગયો છે, બીજાની લાગણી તેને મન કોઈ કિંમત નથી.      જ્યારે નોકરી મેળવવાની હોય ત્યારે સૌ સાથે સારા સંબંધો રાખે ઇશ્વર પર શ્રદ્ધાના નામે કેટલું...

     આજે ઘણી જગ્યાએ નજરે પડે છે કે, ધનવાન વ્યક્તિ પણ યાચક બનતા ખચકાટ અનુભવતા નથી.  ઇશ્વરે કેટલું ધન આપ્યું છે, છતાંય હજુ વધારે મેળવવાની વૃત્તિ માનવી ને યાચક બનાવી દીધો છે. આવી વૃત્તિ માણસ ને કયાં પહોંચાડશે એતો ઈશ્વર જ જાણે, પણ આવા માણસો ને જોઈ આપણને દયા જરૂર આવે.    'અતિ લોભ એ પાપનું મૂળ' આ કહેવત તો માત્ર નામની છે, આજે મોટી મોટી હસ્તી ઓ પણ લોભ કરે છે તો નાના માણસોની ક્યાં વિસાત?      ના એવું નથી. નાના માણસોની વૃત્તિ કેટલી વિશાળ હોઇ શકે છે, તેનો અંદાજ માડવો રહ્યો.      એક ગરીબ બ્રાહ્મણ હતો. એની પાસે બે ટંકનું ખાવાનું નહોતું મળતું કોક દિવસ મજૂરી મળી જાય તો ખાવા પામતો નહીં તો પાણી પીને પોતાના પેટની આગ બૂઝાવતો હતો, છતાં ઇશ્વર ને ક્યારેય ફરિયાદ નહતો કરતો. એને કર્મના સિદ્ધાંતની પાકી સમજ હતી.  એ જાણતો હતો કે, આ મારા કર્મ છે કે, આજે મને બે ટંકનું ભોજન નસીબ નથી એટલે નિરાશ થયા વગર જ્યારે ભોજન મળે ત્યારે સુખ થી ભોજન કરી તૃપ્ત થતો અને હરિ ભજન કરી સમય પસાર કરે છે, તેને કોઈ મોહ નથી પૈસા ન હોવાથી તે કુંવારો છે, કારણકે પૈસા વગર કોઈ...

       અલી ચંપા તારી આ છોડીઓ માટી ખાય છે, જરા અંદર લઈ જા, હા માસી આવી ચંપા એ બંનેના હાથ સાફ કરી ઘરમાં લઈ ગઈ. તાના જરા જિદ્દી પણ રીરી જટ માની જાય, બંને તોફાની પણ હોંશિયાર એટલી જ, બંને એક વર્ષની જ હતી પણ ઘણી ચપળ અને નટખટ હતી, બધાના દિલ હરખાવી દેતી. બંનેની જીભ પર મા સરસ્વતીનો વાસ હોય તેમ તેમનો અવાજ કર્ણપ્રિય હતો.       બંને ત્રણ વર્ષની થઈ ત્યારે તેમને ભણવા મૂકવાની હતી, પણ ગામડાઓમાં ભણતર ખૂબ ઓછું હોય છે, તાના રીરીના પિતાને તે બંને ને સારુ ભણાવવાની ઇચ્છા હતી તેથી શહેરમાં તેના મોટાબાઈ રહેતા હોવાથી મોટા ભાઈ ને વાત કરી તેમણે કહ્યું કુટુંબ સાથે શહેરમાં આવી જા, આમ તો ગામડામાં રહેવું ગમતું પણ તાના રીરીના ભણતર માટે ગામડું છોડવાનો નિર્ણય કર્યો અને શહેરમાં આવી ગયા. ચંપા ને થોડું ઓછું ફાવતું હતું, પણ તાના રીરી નો વિચાર આવતા તેણે મનને મકકમ કરી લીધું.        હવે શહેરમાં બંને બહેનો ભણવા જવા લાગી. બંને ખૂબ હોંશિયાર હોવાથી બંને ને શહેરમાં સેટ થતાં વાર ન લાગી, પણ તાના જરા અકડુ સ્વભાવની હોવાથી બધા સાથે તેને નહોતું ગમતું,  રીરી તેને સમજાવે બધાન...